Anatomie van de lage rug

De lumbale wervelkolom, ook bekend als de lendenwervelkolom, bevindt zich in het onderste deel van de rug en bestaat uit vijf lendenwervels (L1-L5). Deze wervels zijn groter en sterker dan de wervels in andere delen van de wervelkolom vanwege de druk die ze moeten weerstaan ​​van het lichaamsgewicht en de bewegingen die worden uitgevoerd.

Tussen elke twee aangrenzende lendenwervels bevindt zich een tussenwervelschijf. Deze schijven fungeren als schokdempers en verhogen de flexibiliteit van de wervelkolom. Ze bestaan uit een stevige buitenring (annulus fibrosus) en een geleiachtige kern (nucleus pulposus).

In het midden van de wervelkolom is een ruimte dat we het wervelkanaal noemen. Hier loopt het ruggenmerg doorheen. Het ruggenmerg wordt beschermd door de botten van de wervels en de omliggende weefsels. Vanuit het ruggenmerg ontspringen zenuwwortels die door openingen in het wervelkanaal, de zogenaamde ‘foramen intervertebrale’, naar buiten komen. Deze zenuwwortels lopen door het lumbale gebied en vertakken zich verder in het lichaam, waardoor ze sensorische en motorische signalen tussen het lichaam en het ruggenmerg doorgeven.

Verschillende ligamenten verbinden de lumbale wervels met elkaar en verstrekken stabiliteit aan de wervelkolom. Enkele belangrijke ligamenten in dit gebied zijn het ligamentum flavum, het longitudinale ligament en de interspinale ligamenten.

De lumbale wervelkolom wordt actief ondersteund en gestabiliseerd door een complex netwerk van spieren. Deze spieren spelen een cruciale rol bij het handhaven van een goede houding, het ondersteunen van de wervelkolom en het mogelijk maken van beweging.